Longcross

Op 18 september j.l. schreef ik dat ik al enige tijd bezig was met het verwijderen van de zgn. sealer-laag, de laag tussen de zwarte lak en het hout van de body van de gitaar. Geloof het of niet, maar ik ben daar nog steeds mee bezig. Nu de grote vlakken op de gitaar kaal zijn is het namelijk tijd om tussen de restanten zwarte lak de sealer-laag weg te halen.  Dat is tot nu toe wel het meest tijdrovende en minst aantrekkelijke werk aan de gitaar. Eigenlijk gewoon niet leuk meer; met hele kleine stukjes zeer grof schuurpapier heel lang pielen totdat… totdat je moet constateren dat er nog helemaal geen verschil te bespeuren valt, behalve dan dat je zelf helemaal onder het stof  zit. Denk er nu maar over om een “Dremel” te gaan kopen. Dat is zo’n multitoolapparaatje waarmee je kleine dingen kunt schuren, graveren, boren, slijpen etc. Ik hoop dan maar dat het daarmee beter gaat. Ik ben er voorlopig dus nog niet klaar mee.

Toch is er ook positief bericht te melden: de headstock is klaar! Na het wegschuren van de Squierdecal heb ik de headstock drie keer gelakt (met Flexa hoogglanslak) en tussendoor natuurlijk ook geschuurd. Het viel nog niet mee om een winkel te vinden waar het juiste schuurpapier te koop was. Denk niet dat je bij de gewone doe-het-zelf giganten (Karwei, Gamma, Praxis etc.) het juiste schuurpapier vindt. Voor deze klus heb je heel fijn schuurpapier nodig. Dat vond ik uiteindelijk in Assen. Assen? Ja, Assen, waar ik toevallig voor mijn (betaalde) werk twee dagen verbleef en waar ik in de korte vrije tijd die ik daar had, even samen met collega Theo rondliep in een winkelstraat en daar een ouderwetse ijzerwarenwinkel binnenging. Ik heb daar schuurpapier P800, P1000 en P1200 kunnen kopen. Heel erg fijnkorrelig dus. Tussen het lakken door ga je dan ook met steeds fijner schuurpapier -licht- schuren. Laat de lak wel lang genoeg drogen en vooral hard worden. Denk dus niet dit even snel te kunnen doen; dat gaat niet werken. Na drie keer lakken dus was het tijd om de Fenderdecal op de headstock te plakken.  Twee minuten de decal in lauw water leggen, dan voorzichtig de decal van het schutvel af schuiven op de headstock en met een doekje of papieren zakdoekje voorzichtig het overtollige vocht opzuigen door met het (zak)doekje heel licht op de decal te drukken. Kijk uit dat je de decal daarmee niet verschuift. Daarna laat je dit tenminste 24 uur drogen.

Vervolgens heb ik de headstock opnieuw gelakt (natuurlijk ga je nu niet eerst schuren). Wil je het echt mooi hebben, dan zou je zeker nog twee keer de boel kunnen lakken, maar dat heb ik niet gedaan. Ik wil immers een relic-effect zien te krijgen en dus moet het niet te mooi zijn. Nadat alles dan ook goed uitgehard was (dat duurt zeker twee weken!) ben ik er nog even met het fijnste schuurpapier overheen gegaan en met Scratch Remover van Valma en een poetsdoek de headstock gepolijst. Hierdoor wordt de lak spekglad, maar krijgt het toch een ‘gebruikte’ uitstraling. Vervolgens heb ik met een polijstschijf met schapenhaar dit weer opgepoetst.   Ik ben tevreden met het resultaat. Ik zou overigens haast vergeten dat ook de achterkant van de headstock geheel in de stijl van John Mayer “bewerkt” is. Zoals ik al eerder schreef heeft de gitaar het serienummer 84 gekregen. Op de achterkant van de headstock is nog een tekstje gekomen en het “Longcross-logo”. Fraai ? Laat het even weten.  Niet dat we het gaan aanpassen, maar we willen wel graag weten wat jullie er van vinden.

De volgende blog zal gaan over het agen van de goudkleurige hardware die inmiddels binnen is, het kleuren van de mintgroene pickguard en geeft antwoord op de vraag of er toch weer thee gebruikt zal gaan worden of dat er nu misschien naar sojasaus of schoensmeer gegrepen wordt… tot blogs!

Tja, ik moet nog even wennen aan het bloggen… Het is natuurlijk wel de bedoeling dat er regelmatig een stukje geschreven wordt. Geen tijd, andere dingen te doen, geen zin, geen inspiratie om een stukje te schrijven en natuurlijk en vooral ook te druk met het relicen. Kijk, dat maakt weer een hoop goed; het feit dat ik te druk was met the Black One waardoor ik niet kon bloggen. Pff… ‘k ben blij dat ik een goed excuus heb kunnen verzinnen.

Terzake dus. maar voordat ik terzake kom nog even dit. De via het internet bestelde artikelen zijn binnen. Ook de Fender decal. Prachtig ding trouwens; geen nepper, maar een echte uit de USA. Dat scheelt weer. Heb intussen de headstock ontdaan van de oude Squier decal, maar dat gaat natuurlijk niet zonder het verwijderen van de laklaag. Dus zal ik de headstock opnieuw moeten lakken, de Fender decal er op en weer moeten lakken. Klinkt eenvoudig maar ben bang dat dat nog niet mee zal vallen.  Ik ben zelf ook benieuwd naar het resultaat. Ik houd jullie op de hoogte.

headstock voor...

en tijdens het schuren

De overtollige zwarte lak weg halen. De klus waar ik nu ook mee bezig ben. Geloof me; dat valt niet mee. Probeer eerst maar eens goed gereedschap te vinden waarmee dat goed en makkelijk gaat. De Kijkshop bood uitkomst; een setje gutsen voor € 2,50. Wel jammer dat als je net lekker bezig bent, het puntje van de favoriete guts afbreekt. Niet leuk als je nog heel veel lak moet verwijderen. Het is een vreselijk gepriegel om precies de lak op de juiste plek weg te krijgen. Het gevaar is dat als het lekker gaat, je te ver doorschiet en te veel verf verwijderd wordt. Oppassen dus. Andere vervelende bijkomstigheid is dat de weggegutste lak alle kanten uitschiet. Een kapje voor je mond en neus is echt noodzakelijk. Wel leuk om te zien dat de gitaar ook echt steeds meer op de Black One gaat lijken. Dat geeft natuurlijk moed alhoewel ik weet dat er nog erg veel te doen is.  Op onderstaande foto lijkt het dat het al aardig opschiet, maar schijn bedriegt.

het echte werk

De lichte houtkleur die onder de zwarte laag vandaan komt, is nog niet het ruwe hout. Er zit onder de zwarte lak nog een laag die zich erg moeilijk laat verwijderen. Dat is een zgn. “sealer” een soort tussenlaag waar de body van de gitaar, voordat deze gelakt wordt, in gedoopt wordt waardoor zoveel mogelijk oneffenheden worden weggewerkt, de body beter bestand is tegen weers- en vochtinvloeden en waardoor de uiteindelijke laklaag beter hecht. Erg functioneel spul dus maar een ramp om het van de gitaar af te halen. Schuren, schuren en nog eens schuren en vooruit dan, nog een keer schuren. Je kunt er moeilijk een schuurmachine op zetten, want dat werkt natuurlijk veel te grof. Met de hand dus maar schuren.  Dat spul is zo sterk dat je er -ook met heel grof- schuurpapier heel moeilijk doorheen komt.  Vooral het schuren van de kleine stukjes is een nauwkeurig en tijdrovend werkje. Ik ben er dan ook nog niet mee klaar.  Door het schuren komen ook allerlei ongezonde dampen vrij. Om die reden kan deze klus dan ook ook niet binnenshuis gebeuren en ben ik dus overgeleverd aan de weergoden of er geschuurd kan worden of niet. Daarnaast kan het zomaar zijn, dat als het  dan een beetje redelijk weer is, opeens ook nog huisgenoten van het zonnetje in de tuin willen genieten en niet zitten te wachten op schuurstofwolken en sealerdampen. Onbegrijpelijk, op deze manier red ik het niet voor het invallen van de winter… Af en toe leg ik de body dan ook maar weg en doe noodgedwongen even iets simpels tussendoor waar niemand last van heeft, b.v. het eerder al vermelde agen van de metalen hardware. Met andere woorden: hoe krijg je snel roest op metaal? Ik hoop daarop morgen antwoord te geven, maar het zou ook zomaar kunnen dat ik morgen een stukje schrijf over home- and handmade effectpedaaltjes. Even afwachten dus…