Research…
Het strippen van de gitaar gaat natuurlijk erg makkelijk en snel. Ook snel kwam het commentaar van sommige huisgenoten. Die begrepen niet dat de gitaar daadwerkelijk uit elkaar werd gehaald om hem vervolgens te verminken en dan weer in elkaar te zetten. Uitleggen dat het allemaal voor een goede zaak is helpt niet… U en wij, echte gitaarliefhebbers, begrijpen dat natuurlijk wel!
gestripte hardware
Voordat de gitaar onder handen werd genomen, is de nodige research gedaan. Van the Black One werd veel foto- en filmmateriaal verzameld en als het nodig bleek van filmpjes weer foto’s genomen. Het viel niet mee de gehele gitaar goed in beeld te krijgen, terwijl we dat wel wilden. We wilden immers een zo natuurgetrouwe nabootsing maken. Ook van andere home-made-black-one’s werd materiaal verzameld. Nadat bleek dat veel van deze neppers in de verste verte niet op de echte leken, zijn die foto’s weer snel verwijderd. Opvallend trouwens dat in Amerikaanse muziekwinkels en via internetwinkels voor pittige prijzen hele slechte remakes worden verkocht. Kwalijke zaak dus…
Waar we veel plezier van hadden (en nog steeds hebben) is het Engelse gitaarblad Guitarist van de maand april 2010 met daarin een interview met John Mayer en enkele zeer duidelijke foto’s van the Black One. Zij bleken een grote hulp bij het op de juiste plaats minutieus verwijderen van de zwarte verflaag. Wie mij trouwens kan vertellen waar ik in Nederland losse nummers van de Guitarist kan kopen, zou ik willen verzoeken dat mij te laten weten. Onderaan elke post kan bij “(no)comments” een berichtje gestuurd worden. Dank al vast daarvoor!
Guitarist april 2010
Veel research is ook gedaan naar de verouderingstechnieken, het zgn. aging van o.a. de metalen en plastic onderdelen. De technieken die je daarbij tegenkomt slaan echt alles: het dagen onder de grond laten liggen van metalen onderdelen, het bewerken van de metalen onderdelen met de meest bizarre (en gevaarlijke) zuren en vreemde kruidenmengsels. Plastic onderdelen die in de koffie gelegd moesten worden, het bewerken van de gitaarsteel met een nat theezakje. Je zou haast denken dat het hier een uitgebreide koffietafel betrof… Ik kom later nog wel terug op het “agen” van de metalen en plastic onderdelen.
Om de gitaar uiteindelijk zo echt mogelijk te laten lijken was het ook noodzakelijk om diverse onderdelen te gaan kopen. Internetwinkels zijn dan een uitkomst; waar anders heb je zo veel goed gesorteerde winkels zo dicht bij elkaar en dan ook nog eens elk moment van de dag (en nacht) geopend. Gelukkig bracht Fender eerst zeer recent de specificaties op de markt van hun 83 Black Ones. Nu was het b.v. duidelijk dat de kleur van de te bestellen pickguard echt mint green was. Twijfelen hoefde niet meer (behalve dan over de juiste kleur van de lak voor de body). Pickguard, knoppen, pick-up covers, knopje, een zwarte Ernie Ball strap, en een heus “Fender-decal” werden besteld en betaald. Ik heb alleen nog niet alles binnen. Dat is dan misschien weer een mindere kant van het webshoppen; je moet maar afwachten of het ook daadwerkelijk naar je opgestuurd wordt… Hoop jullie morgen daaromtrent positief nieuws te kunnen bloggen. Dan gaan we ook echt aan de slag met het verwijderen van de zwarte laklaag.
bestelde, maar (nog?) niet ontvangen decal...
