tijd voor wat Strattalk? Ik schreef bij de boekbespreking (zie de Library post van 2/8) van The Dream Factory, Fender Custom Shop al over het mooie paintwerk van Pamelina H. Inmiddels beroemde Stratocasters (o.a. de remake van Jimi’s Monterey Pop-strat) zijn door haar voorzien van schitterend paintart. Een link naar haar website heb ik op de “link” bladzijde toegevoegd. Even naar toegaan dus. Nadat ik in The Dream Factory het nodige gelezen had over “Blackie”, de beroemde gitaar van Eric Clapton, ben ik eens even gaan kijken op Youtube en vond daar o.a. deze filmpjes: een filmpje over Blackie die bij Fender’s Custom Shop binnen komt en daar een soort topmodel VIP-behandeling krijgt, inclusief fotoshoot…(-: Vervolgens wordt de gitaar helemaal uit elkaar gehaald met de bedoeling om hem precies na te kunnen maken.
In het tweede filmpje zie je de veiling door het veilighuis Christies van Blackie. Ook andere gitaren gaan onder de hamer (klinkt wel heel erg verkeerd). De opbrengst is bedoeld voor het in 1997 door Clapton opgerichte Crossroads Centre in Antigua, een internationaal afkickcentrum voor alcohol-, drug- en andere verslavingen.
Om de Clapton/Blackie Strattalk helemaal compleet te maken, dan ook nog maar even een filmpje waarin Clapton het nummer Crossroads speelt.
Dat is het weer voor vandaag: Happy Strat Saterday!
Het lijkt mij leuk om af en toe een stukje te schrijven over muziek- en gitaarboeken of bladen die zich bevinden in the Longcross Library (-:
Zo kreeg ik recent van The Kids (heel, heel, heel erg bedankt daarvoor!) bijvoorbeeld nog het boek The Dream Factory, Fender Custom Shop, geschreven door Tom Wheeler, dus laat ik maar met dit boek beginnen.
The Dream Factory
The Dream Factory telt 650 pagina’s en is eigenlijk gewoon een must voor alle Fender/ Stratocaster/ gitaarliefhebbers. Zeker niet goedkoop, > € 60,= maar ingebonden en van een erg goede kwaliteit met prachtige foto’s en wordt geleverd in een stevige beschermbox. Het is het derde deel in een serie boeken van Tom Wheeler. Eerder verschenen al de boeken The Stratocaster Chronicles, ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan van de Fender Stratocaster en The Soul of Tone, ter gelegenheid van 60 jaar Fender versterkers; ook twee prachtige boeken waar ik zeker ook nog wel een blog aan zal wijden.
Nu weer terug naar The Dream Factory. Dit boek is uitgegeven in november 2011, maar er is wel een half jaar overheen gegaan voordat het in Nederland te koop was. Wil je het ook kopen, wees dan snel. Dit boek is slechts in een gelimiteerde oplage uitgegeven en er zal geen herdruk van komen! Het voorwoord is geschreven door Billy Gibbons van ZZ Top. Na het voorwoord kan het smullen beginnen… Dit boek staat bol van de mooie gitaren; het is om je vingers van af te likken. Natuurlijk geven de gitaren ook inspiratie om zelf aan de slag te gaan. Leuk ook is de ontstaansgeschiedenis van de Custom Shop en het voorstellen van alle medewerkers. Speciaal plaatsje daarbij heeft voor mij Abigail “Abby” Ybarra; een echte grand dame die al vanaf 1956 bij Fender werkzaam is, nu in de Custom Shop werkt en de perfecte elementen spoelt op haar oude vertrouwde spoelmachine.
Abigail Ybarra
Abby komt nog even aan het woord en vertelt dat Leo Fender destijds gewoon in de fabriek ook zelf meewerkte en dat het daardoor even geduurd heeft voordat ze doorhad dat dat de baas van Fender was… (wist je trouwens dat Leo zelf geen gitaar kon spelen? Daar kom ik nog wel eens op terug…). Kijk nog even op de elementen van je oude strat en als daar de initialen “AY” op staan, wees dan heel zuinig op die elementen. Ze worden, als ze dat al niet zijn, geld waard!
Uiteraard ook aandacht voor Eric Clapton’s “Blackie”, Jimi Hendrix’s Monterey Strat, Stevie Ray Vaughan’s No. 1 en John Mayer’s Black One en vele andere topgitaren. Ook prachtige paintontwerpen van Pamelina H., verantwoordelijk voor vele prachtige bodyontwerpen. Eigenlijk te veel om op te noemen. Je bent er uren zoet mee. Zie hieronder nog even een promofilmpje om een indruk te krijgen. Ook nog minpunten? Nou vooruit, een heel kleintje dan: er zit geen cd bij het boek. Dat had ik wel verwacht, bij de twee eerdere boeken zaten die immers wel. Bij The Soul of Tone werden zelfs twee cd’s meegeleverd. Ik vergeef het de samenstellers, er is immers genoeg om van te genieten. Ben benieuwd naar de volgende uitgave. Een boek over de telecaster ligt toch wel in de lijn der verwachtingen…
Conclusie: niet het goedkoopste maar wel prachtig, verzorgd boek, bomvol informatie en foto’s. Een must voor de (Fender)gitaarliefhebber!
Vragen ? Wensen ? Opmerkingen ? Mail dan naar dit adres: info@longcross.nl Het zou natuurlijk wel prettig zijn als de vragen, wensen en opmerkingen betrekking hebben op onze blogs over gitaren, muziek, relicen etc. Overige vragen kunnen natuurlijk wel gesteld worden, maar antwoordgarantie wordt dan niet gegeven
Bij B.1.P. part 6 (16 oktober) liet ik al weten dat een multitoolapparaat waarmee ik zou kunnen schuren vermoedelijk een uitkomst zou zijn om de kleine nog te schuren stukjes van de body van de gitaar, kaal te maken. Welnu; dat is ook zo gebleken. Ik heb nu zo’n apparaatje gekocht en kort even uitgeprobeerd. Ik denk dat ik hierdoor een stuk sneller klaar zal zijn. Wel uitkijken nu dat ik niet te gretig ga schuren. Met dit apparaat schuur je namelijk al gauw te veel of te diep. Nu even wachten op een mooie droge dag (want binnenshuis schuren geeft echt te veel stof, stank en zooi) en ik denk dat ik dan in een middagje wel klaar ben.
Ook beloofde ik vorige keer over het verouderen van de goudkleurige hardware te bloggen. Dat ga ik dus nu doen. (Uiteraard) Bij Customworldguitarparts heb ik goudkleurige hardware gekocht, te weten een Fender vintage Stratocaster brug met stamped logo zadels, goudkleurige schroefjes voor de pickguard, een goudkleurige Stratocaster Jack ferrule en Fender pickup schroeven (zie foto).
Ik wil nu alleen nog een goudkleurige Fender Corona logo neckplate.De genoemde onderdelen heb ik weer op de bekende wijze “au bain marie” (waarom heet dat eigenlijk zo? Was Marie dan de enige francaise, die in bad ging…? Nee, kijk maar naar Wikipedia, daar wordt dit ontrafeld) ge-aged. Na een nachtje op deze manier agen was het gepiept. De roest (zoals op de foto’s te zien) zit dan nog niet heel erg diep en is nog grotendeels te verwijderen. Wel even van tevoren de onderdelen licht schuren. Dan “pakt” de azijn beter. Vergeet niet het buitenste bakje goed af te sluiten. De geur van azijn is anders wel erg penetrant. Het heeft trouwens wel iets raars; je koopt mooie nieuwe goudkleurige onderdelen die je gelijk daarna gaat verminken… Ook de mintgroene pickguard (ik kan er niets aan doen; ook deze komt van Custom World Guitar parts) moest nog behandeld worden en moest er dus aan geloven. Op de foto’s van de echte Black One van John Mayer zie je rond de uitsparingen voor de pickups een soort vergeling. Dit is niet ontstaan door ouderdom of zo; dit is gewoon in de Custom Shop van Fender zo nagemaakt. Ook onze Longcross Factory ( ) beheerst -inmiddels- deze techniek. Veel oefenen, o.a. op de oude Squier pickguard heeft het perfecte resultaat opgeleverd.
De pickguard wordt, op de plekken die vergeeld moeten worden, licht opgeschuurd en ontvet. Dan wordt met een wattenstaafje een kleurstof aangebracht (welke, blijft het geheim van de smid…) waarna de overtollige kleurstof wordt weggeveegd. Daarna weer licht opschuren en voila! Volgende keer blog ik echt over het gebruik van soya, thee en schoensmeer. Ik vergeet het niet, maar mijn blog-inspiratie is opgedroogd.
ps. nog even dit: mocht iemand toevallig één van deze twee koffertjes (zie hieronder) ongebruikt op zijn/haar zolder of in zijn/haar schuur (in de weg) hebben staan, dan houd ik mij aanbevolen. Mail dan a.u.b. even… Tot blogs!
Voor veel gitaristen is “the Black One” Stratocaster van John Mayer de ultieme gitaar. Zo ook “Blackie” en “Brownie” van Eric Clapton en de beroemde gitaren van Stevie Ray Vaughan en de bijna kale gitaar van Rory Callagher. Of deze gitaren ook nog gerelict zullen worden, hangt o.a. af van het resultaat van de metamorfose waar we nu mee bezig zijn en de eventuele vraag van liefhebbers om voor hen, gitaren te relicen.
nog een laatste blik op de ongeschonden Squier...
Binnenkort wordt door Fender een serie van 83 stuks Black Ones op de markt gebracht. Kopieën van John Mayer’s gitaar die hem, om te kunnen namaken, voor enige tijd aan Fender’s Custom Shop heeft uitgeleend. Deze 83 gitaren zullen vermoedelijk rond de $ 8000 gaan kosten… Dat er maar 83 van gemaakt zullen gaan worden heeft JM zelf bepaald; een verwijzing naar het door hem geschreven nummer “83″ . Daarnaast zal voor een periode van ongeveer een jaar het mogelijk zijn Black Ones te kopen, die niet gerelict zijn, maar verder wel aan alle overige specificaties voldoen. Deze gitaar zal rond de $ 1600 gaan kosten is de verwachting. Behoorlijke prijzen dus, vandaar het plan om hem dan maar zelf (na) te maken.
Dus op 5 augustus 2010 van een Haagse Dame de Squier Strat gekocht. Zij was nog zo vriendelijk om de whammy bar niet los in de gigbag bij de gitaar te doen omdat ze bang was dat er dan krassen op de gitaar zouden komen… Wist zij veel dat deze gitaar enorm “toegetakeld” zou gaan worden. De gitaar die serienummer 84 zal gaan krijgen was binnen. Eerst maar eens goed nagekeken of de steel goed was en de gitaar goed afgesteld kon worden. Na korte tijd bleek dat daar niets mis mee was. Er viel wel heel goed op te spelen. Even een paar foto’s maken en dan: strippen, het werk kan beginnen. Morgen meer over de aanpak van number 84 !
