De strakblauwe lucht van deze zondagochtend zou eerder passen bij een hete zomermiddag dan bij deze prachtige herfstochtend. Terwijl de herfst de natuur prachtig kleurt en de zon volop de kamer binnengedrongen is, zit ik aan de tafel met een kop koffie te ontwaken. Wat daar nog aan ontbreekt? Een lekkere herfstblues misschien. Dit klinkt dan wel goed:
Vandaag ga ik weer verder met het boren van de pedaalbehuizingen. Daar gaat meer tijd in zitten dan dat ik gehoopt had.
Voor de gitaar(bouw)liefhebbers is er trouwens op 27 oktober 2012 nog een gitaarbouwersmeeting in Barneveld. Klik voor meer informatie even op deze link: www.gitaarbouwersmeeting.org
Vandaag heeft het voltallige personeelsbestand van Longcross een teambuildingsdagje gehad. Altijd goed natuurlijk om de sfeer picobello te houden. De reis ging naar Veenendaal, naar de Vintage Guitar Show. De Vintage Guitar Show is ruim 20 jaar geleden ontstaan en is inmiddels uitgegroeid tot een internationaal erkende show. De show wordt twee keer per jaar gehouden (maart en september).
Aangekomen in de hal (8 euries entree) komt de lucht van kroketten al op je af. Het is dus zaak om snel tussen de oude gitaren te gaan lopen neuzen. Overigens zijn niet alleen de gitaren vintage; ook een groot deel van het aanwezige publiek dateert nog van de Woodstock-periode…
Maar goed, er staan Gibson Les Paul’s uit de 50-er en 60-er jaren (heb je nog ergens 24.000 euro?) een Telecaster uit 1954 (onbetaalbaar) en nog een heleboel andere – ook niet meer bestaande merken – gitaren, pedaaltjes, versterkers en accessoires. Jammer alleen dat er geen gereedschap bv. voor het vlakken en fretten aangeboden werd. Daar zou volgend jaar nog wel wat aandacht aan besteed mogen worden. Ik denk dat je daarmee nog meer publiek kunt trekken.
Onlangs is in the Factory een nieuwe voorraad aluminum-pedaal-behuizingen gearriveerd en dus kunnen morgen de boorschema’s er bij gepakt worden en gaat er geboord worden. Er moet immers ook gewerkt worden! Natuurlijk was het niet alleen teambuilden. Ook moest er gekeken worden of we hier volgend jaar ook een kraampje willen huren om de Longcross pedaaltjes aan de man/vrouw te brengen. Daar wordt nog over nagedacht door de directie, maar tegen die tijd maken we dat zeker bekend…
Het heeft even geduurd, maar nu is het dan eindelijk zover: Longcross heeft een facebook page!
Ook op Facebook zijn we nu te volgen. En het is wel zo verstandig om ons te (blijven) volgen, want er wordt hard gewerkt in de Longcross factory aan de Route 66 Vintage style lijn gitaar effectpedals. De prototypes hebben zich inmiddels bewezen en dus wordt het tijd om de productielijn op orde te krijgen.
Longcross Factory
Handen uit de mouwen dus; behuizing boren, solderen, verven, bestickeren, assembleren, kwaliteitscontrole, verpakkingsmateriaal uitzoeken, webwinkelmogelijkheden onderzoeken enz. enz. Hartstikke druk, maar erg leuk om te doen. Zeker als je weet dat de pedaaltjes straks bij liefhebbers, bij jullie dus, terecht gaan komen. Uiteraard volgen hier nog meer posts over. Pedaalkeus, prijzen, custommogelijkheden (eigen naam of naam van je band op pedaaltje, andere decal? mogelijkheden te over) en releasedatum zullen dan aan bod komen.
Tot Snel, Tot Blogs!
Wat is dit nu weer voor een titel? Waar slaat dit op?
GARY CLARK JR dus!!!
Ja, even geen hele verhalen over gitaren, maar eventjes tijd om te luisteren naar Gary Clark Jr. ik ben er helemaal kapot van; geweldige gitarist en zanger. Duidelijk beinvloed door Jimi Hendrix is hij met een opmars bezig. Geen Stratspeler, maar een Epi-liefhebber. Mijn allereerste electrische gitaar was ook een Epiphone ES-335. Een rode met een Bigsby. Geen idee waar deze gitaar gebleven is. Er zaten van die flatwound snaren op. Hoezo Jazz? De Jazz droop er vanaf! Het moet een gitaar geweest zijn die gemaakt was eind 60-er, begin 70-er jaren. Als ik die nu nog had gehad…. Het was een prachtige gitaar alleen vond ik hem toen niet stoer genoeg. Nu weet ik wel beter (-: Er komt nog eens een tijd dat ik er weer eentje aanschaf, zeker nu ik Gary zo hoor; het blijft een geweldige bluesgitaar!
Ckeck ff onderstaande filmpjes,
Trailer:
Bright Lights:
en dan nu: Please Come Home! echt een geweldig nummer, dus helemaal luisteren hoor…:
Overigens komt op 22 oktober a.s. het nieuwe album uit van Gary Clark Jr. : Blak and Blu, maar voorlopig valt er nog genoeg te genieten van zijn huidige werk (hij heeft zelfs bij een optreden de hele witte dubbel LP van the Beatles gespeeld en ook heeft hij opgetreden in het Witte Huis).
ps: ben trouwens druk bezig met de prototypes van de enige echte Longcross effectpedalen, maar nu is al zeker dat het een kraker gaat worden… daarover later meer!
Howdy!
Dit keer geen beschrijving van een boek, maar van een magazine: Fender’s (1st Collectors Edition) Magazine, issue one, spring & summer.
Een paar weken geleden zag ik tot mijn verbazing op de website van Fender dat Fender een magazine had uitgebracht en dat dit magazine gratis af te halen zou zijn bij de Fender-dealer! Een magazine, 90 bladzijden, goede kwaliteit papier, vol met mooie foto’s, een artikel over de Eric Clapton artist signature versterkerserie, de “top 20 things to take on the road” met op nummer 4 toch echt een oer-Nederlands product! (prijsvraag: degene die het eerst naar ons mailt wat hier bedoeld wordt, krijgt een leuk Longcross aandenken! Tip: op 15 januari 2011 maak ik er ook melding van…), prachtige oude Fender reclame foto’s, een artikel over het in september 2011 geopende Visitors Centre in Corona California, USA (hele grote wens van mij om daar nog eens rond te kunnen lopen…sponsors zijn in dit verband welkom…), nog veel meer en gaat twee keer per jaar verschijnen in een gelimiteerde oplage!
Download gratis het Fender Magazine nummer 1, 2012, klik hier!
De echter Fenderfreak moet hem dus hebben. Omdat ik mijzelf reken tot de echte Fenderfreaks moest ik hem dus ook hebben. Maar dat viel nog niet mee. Op de website van Fender stond dat je het magazine kon afhalen bij je Fenderdealer. Nu heb ik toch al een aantal Fendergitaren en twee Fender versterkers gekocht bij een grote muziekwinkelketen (zelf zeggen ze de grootste muziekwinkelketen van de Benelux te zijn) waarvan de grootste winkel, het centraal magazijn en het hoofdkantoor in Rotterdam gevestigd zijn (nee ik noem bewust de naam niet en nee, ik maak er ook geen prijsvraag van om de naam te raden…) en dus dacht ik dat dit mijn “dealer” zou zijn. Ik dus snel naar die winkel toe (ik moest toch snaren hebben) en daar gevraagd naar het gratis Magazine. Die hadden ze inderdaad liggen, maar volgens de medewerker van die winkel waren die alleen voor diegenen die via de Fender website het magazine aangevraagd hadden en dus niet voor mij… Hij zei nog wel dat veel mensen hem niet op waren wezen halen en dat de magazine erg mooi was en een liefhebber zeker een exemplaar moest hebben (daarmee maakt hij me helemaal gek) Ik wist niet wat ik hoorde; ik had toch vlak voordat ik naar die winkel ging nog op de website van Fender gekeken en daar stond toch echt dat je gewoon naar de winkel kon gaan en hem daar mee kon nemen, dus het verhaal van deze winkelmedewerker, volgens mij best goed bedoeld overigens, leek toch onzin. Nu was het erg rustig in de winkel (ik was er al vroeg) en dus vroeg ik hem even naar de website van Fender te gaan zodat hij zelf kon zien dat zijn verhaal kul was en mijn verhaal niet. Hij deed dat inderdaad en gaf mij gelijk. Pfff, dat is geregeld dacht ik nog, ik krijg er toch eentje mee. Niet dus; hij was onverbiddelijk. Ook mijn opmerking dat ik de nodige (Fender) instrumenten, versterkers, effecten, snoeren, snaren, 19# apparaten, noem het maar op, daar al jaren kocht (hij had dat zo kunnen checken in de pc) deed hem niets. Ik kreeg geen exemplaar. Ik ben maar snel, zwaar teleurgesteld, weggegaan…
Nu had ik al voordat ik naar die winkel ging, gezien dat er (andere) muziekwinkels waren die gewoon op hun website gezet hadden dat je een exemplaar van het Fender Magazine gratis in hun winkel kon afhalen en ben, toen ik thuis kwam nog maar eens naar die winkels op het web gaan zoeken. Ik kwam daarbij al snel uit op de website van Leo Music & Audio, een muziekwinkel aan de Hoofdstraat 100 te Stadskanaal. Nu woon ik in de regio Rotterdam dus even heen en weer rijden doe je ook niet zomaar en ik heb ook geen familie of vrienden in het hele hoge noorden in of in de buurt van Stadskanaal en daarom ging ik eerst maar even zoeken naar muziekwinkels in mijn eigen regio die op hun site hadden staan dat het magazine gratis af te halen was, maar -gek genoeg- waren die er niet. Ik heb toen maar de stoute schoenen aangetrokken en Albert Boddema van Leo Music & Audio een mailtje gestuurd en hem het bovenstaande uitgelegd en hem voorzichtig gevraagd of hij mij misschien een exemplaar zou willen opsturen en dat ik uiteraard bereid was de verzendkosten te vergoeden. Tot mijn verbazing had ik de dag er op al een mailtje terug van Albert met de mededeling dat het Magazine onderweg was en dat de verzendkosten niet vergoed hoefde te worden omdat dat onder de service van de zaak viel…!!! Wow, dat is nog eens service. GEWELDIG. Nog nooit daar geweest, dus ook nog nooit iets gekocht bij Leo Music & Audio en toch zonder piepen het magazine naar je opsturen. Van die service kan “mijn” (oude?) dealer nog wat leren. Beste muziek-, gitaar- en Longcross liefhebbers: mocht je in of in de buurt van Stadskanaal wonen of er toevallig in de buurt zijn, ga dan even langs bij Leo Music & Audio. Ik weet zeker dat de service die ze mij verlenen voor hun “gewoon” bij het bedrijf hoort en dat je daar als klant gewaardeerd en nog als klant behandeld wordt. Doen dus (de webwinkel mag er trouwens ook zijn!).
Inmiddels kun je via de website van Fender het Magazine ook digitaal bekijken/downloaden. Dit is natuurlijk niet zo tastbaar als de papieren versie maar dan weet je in ieder geval wat je mist.
Groetsels en tot de volgende boek/magazinebespreking en nogmaals bedankt Albert! UPDATE 16 september 2012: Albert heeft laten weten dat er een nieuwe voorraad Fender magazines in de winkel gearriveerd is. Ga dus snel langs en zorg dat je zo’n collectors item in je bezit krijgt. Gewoon gratis af te halen, dus niet langer wachten , maar gewoon doen: Leo Music & Audio, Hoofdstraat 100 te Stadskanaal !
Zo, weer terug van vakantie dus weer tijd voor voor een blog.
Ik had m’n post van 28 juli jl. beëindigd met een foto van de “nieuwe” gitaar. Via via kreeg ik de kans deze Mexicaanse Fender uit 1995 te kopen. Ondanks z’n leefijd (of misschien wel juist dankzij zijn leeftijd), een heel goede gitaar. Perfect fretwerk, mooie snelle hals en akoestisch al met een hele goede sustain. Dat betekent over het algemeen dat als je de gitaar dan over een versterker speelt, het met het versterkte geluid ook wel goed zit. En dit viel bij deze gitaar dan ook inderdaad niet tegen. Je weet dat als je zo’n gitaar koopt, op de bedrading, de potmeters en de capacitors enorm bespaard is (het prijsverschil met zijn Amerikaanse broers moet natuurlijk ergens vandaag komen). Dan weet je natuurlijk ook, dat als je daar wat aandacht en geld aan besteedt, het geluid alleen nog maar verbeterd kan worden. Je kunt zo’n gitaar dus best kopen en hem wat oppimpen, of -door ons- laten oppimpen met originele USA onderdelen (gewoon even je wensen mailen!).Met andere woorden, het kan best de moeite waard zijn zo’n Mexicaan te kopen en hem helemaal naar de zin te maken. Dan heb je voor een redelijk bedrag een gitaar die met nog wat extra investeringen helemaal naar de zin is.In dit geval kreeg ik er nog een Fender Bronco Tweed versterker in prima staat bij. Het is een transistor versterker, maar wel gemaakt in de USA. Geweldig apparaat, 15 watt en van dezelfde leeftijd als de gitaar. Kennelijk was het ooit als een setje gekocht.Over mijn versterkers ga ik ook nog wel eens blogs posten (voorlopig heb ik nog wel genoeg blogvoer denk ik…)
Maar nu weer even terug naar de gitaar. Dit zou dus de nieuwe John Mayer Black One moeten worden, maar laat ik er nu eigenlijk helemaal geen zin in hebben om de body weer helemaal op de millimeter precies te gaan relicen… Ja, ik weet, het klinkt gek, maar ik had er geen zin in. Ik wilde wel een gitaar relicen maar even niet de Black One. Ik had opeens de behoefte om de vrije hand te hebben in het relicen. Free-Base-Relic, dat moest het worden! Free-Base-Relic? Mozes kriebel, hoe verzin ik het! Dus niet oeverloos pielen -zoals bij the Black One- om alles cosmetisch correct te krijgen, maar gewoon m’n gevoel laten gaan… En dan krijg je bij mij natuurlijk rare dingen! Wel heerlijk hoor (-: Ik wilde er iets goeds, maar ook wel iets bijzonders van maken en de blues moest er vanaf druipen… Behalve een algehele facelift zou ook het binnenwerk flink aangepakt moeten worden; betere potmeters, vintage cloth wire, andere capacitor, dat soort dingen dus. Een soort Mean Blues Machine moest het worden en dus ben ik gaan onderzoeken hoe dat vorm moest gaan krijgen. Uiteindelijk kwam ik uit op een zwart-gele pickguard. Zwart, geel en bruin, dat zijn de kleuren die het moeten gaan worden. Rare combinatie? Best wel. Kijk vast even naar de foto’s voor een voorproefje. Hoe dit verder gaat? Je kunt het volgende keer lezen en zien!
Al meer dan een halve eeuw heeft Riley Ben King (bekend als B.B. King) de blues gedefinieerd en groot gemaakt. Het kan dan ook niet anders dan op deze plek deze bluesheld te bespreken.
In 1925 geboren op een katoenplantage in Itta Bena, Mississippi. Opgegroeid op de plek waar de blues uitgevonden is dus. Al vroeg raakte B.B. in de ban van blues- en jazzmuzikanten rond de katoenplantage en ver daar buiten. Geïnspireerd door de verschillende muzikanten uit die tijd en het zingen van gospel in de kerk begon hij zijn eigen muzikale vaardigheden te ontwikkelen.
Uiteindelijk begon King zijn muziek live op een radiostation te spelen. Daar noemde hij zichzelf de Blues Boy wat werd afgekort tot B.B.
B.B speelt voornamelijk op verschillende varianten van de Gibson ES-355. Hij noemt zijn gitaren Lucille (in meerdere nummers wordt hiernaar gerefereerd, zoals in: ‘Lucille talks back’ & ‘Lucille’) Deze naam is ontstaan tijdens een optreden waarbij tijdens een opstootje in het publiek een vat brandende benzine omvalt. De tent staat binnen de kortste keren in lichte laaien en iedereen vlucht naar buiten. Eenmaal buiten beseft de 24 jarige B.B. King dat zijn gitaar nog binnen staat, met gevaar voor eigen leven gaat hij terug het brandende gebouw in en weet zijn gitaar te redden. Later bleek het opstootje te zijn ontstaan uit een ruzie over een vrouw die ‘Lucille’ heet. Sindsdien noemt hij zijn gitaren Lucille. In het nummer ‘Lucille’ beschrijft B.B. zijn tijd op de plantages en het leger waar hij zijn zorgen en problemen kwijt kon bij Lucille, zoals hij zelf zegt: ‘You can always count on Lucille’.
Het meest bekende nummer van B.B. King is toch wel ‘The Thrill Is Gone’. Dit is opvallend aangezien het nummer niet origineel van B.B. King is. Voor zijn uitvoering heeft hij meerdere Grammy’s gewonnen en kwam in de Grammy Hall of Fame. Het live album ‘Live At The Regal’ wordt door velen beoordeeld als één van de beste blues albums ooit. Voor onder andere Eric Clapton, John Mayer en Mark Knopfler is het een bron van inspiratie voor live optredens.
Over muziek moet je niet te veel lezen, maar moet je horen. Ik heb een kleine compilatie (inclusief het gehele album ‘Live at the Regal’) gemaakt op Spotify. Enjoy!
Daarnaast nog een muzikale afsluiting met komische noot: One Shoe Blues!
tijd voor wat Strattalk? Ik schreef bij de boekbespreking (zie de Library post van 2/8) van The Dream Factory, Fender Custom Shop al over het mooie paintwerk van Pamelina H. Inmiddels beroemde Stratocasters (o.a. de remake van Jimi’s Monterey Pop-strat) zijn door haar voorzien van schitterend paintart. Een link naar haar website heb ik op de “link” bladzijde toegevoegd. Even naar toegaan dus. Nadat ik in The Dream Factory het nodige gelezen had over “Blackie”, de beroemde gitaar van Eric Clapton, ben ik eens even gaan kijken op Youtube en vond daar o.a. deze filmpjes: een filmpje over Blackie die bij Fender’s Custom Shop binnen komt en daar een soort topmodel VIP-behandeling krijgt, inclusief fotoshoot…(-: Vervolgens wordt de gitaar helemaal uit elkaar gehaald met de bedoeling om hem precies na te kunnen maken.
In het tweede filmpje zie je de veiling door het veilighuis Christies van Blackie. Ook andere gitaren gaan onder de hamer (klinkt wel heel erg verkeerd). De opbrengst is bedoeld voor het in 1997 door Clapton opgerichte Crossroads Centre in Antigua, een internationaal afkickcentrum voor alcohol-, drug- en andere verslavingen.
Om de Clapton/Blackie Strattalk helemaal compleet te maken, dan ook nog maar even een filmpje waarin Clapton het nummer Crossroads speelt.
Dat is het weer voor vandaag: Happy Strat Saterday!
Het lijkt mij leuk om af en toe een stukje te schrijven over muziek- en gitaarboeken of bladen die zich bevinden in the Longcross Library (-:
Zo kreeg ik recent van The Kids (heel, heel, heel erg bedankt daarvoor!) bijvoorbeeld nog het boek The Dream Factory, Fender Custom Shop, geschreven door Tom Wheeler, dus laat ik maar met dit boek beginnen.
The Dream Factory
The Dream Factory telt 650 pagina’s en is eigenlijk gewoon een must voor alle Fender/ Stratocaster/ gitaarliefhebbers. Zeker niet goedkoop, > € 60,= maar ingebonden en van een erg goede kwaliteit met prachtige foto’s en wordt geleverd in een stevige beschermbox. Het is het derde deel in een serie boeken van Tom Wheeler. Eerder verschenen al de boeken The Stratocaster Chronicles, ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan van de Fender Stratocaster en The Soul of Tone, ter gelegenheid van 60 jaar Fender versterkers; ook twee prachtige boeken waar ik zeker ook nog wel een blog aan zal wijden.
Nu weer terug naar The Dream Factory. Dit boek is uitgegeven in november 2011, maar er is wel een half jaar overheen gegaan voordat het in Nederland te koop was. Wil je het ook kopen, wees dan snel. Dit boek is slechts in een gelimiteerde oplage uitgegeven en er zal geen herdruk van komen! Het voorwoord is geschreven door Billy Gibbons van ZZ Top. Na het voorwoord kan het smullen beginnen… Dit boek staat bol van de mooie gitaren; het is om je vingers van af te likken. Natuurlijk geven de gitaren ook inspiratie om zelf aan de slag te gaan. Leuk ook is de ontstaansgeschiedenis van de Custom Shop en het voorstellen van alle medewerkers. Speciaal plaatsje daarbij heeft voor mij Abigail “Abby” Ybarra; een echte grand dame die al vanaf 1956 bij Fender werkzaam is, nu in de Custom Shop werkt en de perfecte elementen spoelt op haar oude vertrouwde spoelmachine.
Abigail Ybarra
Abby komt nog even aan het woord en vertelt dat Leo Fender destijds gewoon in de fabriek ook zelf meewerkte en dat het daardoor even geduurd heeft voordat ze doorhad dat dat de baas van Fender was… (wist je trouwens dat Leo zelf geen gitaar kon spelen? Daar kom ik nog wel eens op terug…). Kijk nog even op de elementen van je oude strat en als daar de initialen “AY” op staan, wees dan heel zuinig op die elementen. Ze worden, als ze dat al niet zijn, geld waard!
Uiteraard ook aandacht voor Eric Clapton’s “Blackie”, Jimi Hendrix’s Monterey Strat, Stevie Ray Vaughan’s No. 1 en John Mayer’s Black One en vele andere topgitaren. Ook prachtige paintontwerpen van Pamelina H., verantwoordelijk voor vele prachtige bodyontwerpen. Eigenlijk te veel om op te noemen. Je bent er uren zoet mee. Zie hieronder nog even een promofilmpje om een indruk te krijgen. Ook nog minpunten? Nou vooruit, een heel kleintje dan: er zit geen cd bij het boek. Dat had ik wel verwacht, bij de twee eerdere boeken zaten die immers wel. Bij The Soul of Tone werden zelfs twee cd’s meegeleverd. Ik vergeef het de samenstellers, er is immers genoeg om van te genieten. Ben benieuwd naar de volgende uitgave. Een boek over de telecaster ligt toch wel in de lijn der verwachtingen…
Conclusie: niet het goedkoopste maar wel prachtig, verzorgd boek, bomvol informatie en foto’s. Een must voor de (Fender)gitaarliefhebber!
Het vervolg op Back in Business komt er aan! Kijk intussen even op de nieuwe pagina met links naar goede, leuke of interessante website’s (klik bovenaan op “Links”). Als je van mening bent dat er links aan toegevoegd moeten worden, laat het dan even -via de mail- weten!
Ook vandaag een nieuwe rubriek in de lucht: Longcross’s Library; boek/magazine-bespreking. Vandaag een korte bespreking van The Dream Factory, Fender Custom Shop geschreven door Tom Wheeler. Om van te watertanden….
